Faktura uproszczona – kiedy można wystawić, o czym pamiętać?

Opublikowano: 6 marca 2020

Tagi: faktura uproszczona, faktura uproszczona o czym pamiętać, kiedy można wystawić fakturę uproszczoną

Z przepisów ustawy o VAT wynika, że faktury określane jako faktury „uproszczone” to dokumenty (paragony) wystawiane w przypadku, gdy kwota należności ogółem nie przekracza kwoty 450 zł albo 100 euro (jeżeli kwota ta określona jest w euro). Faktury takie – stosownie do art. 106e ust. 5 pkt 3 tej ustawy – mogą nie zawierać imienia i nazwiska lub nazwy nabywcy towarów lub usług oraz jego adresu.

Warunkiem wystawienia faktury w uproszczonej formie jest:

• umieszczenie w niej danych pozwalających określić kwotę podatku dla poszczególnych stawek podatku,
• dodatkowo należy wpisać NIP nabywcy

Faktury uproszczone – na takich samych zasadach jak zwykłe faktury – uprawniają nabywcę do odliczenia wykazanego w nich podatku naliczonego. Odliczając VAT z faktur uproszczonych podatnik (nabywca) musi pamiętać o wyłączeniach i ograniczeniach prawa do odliczenia VAT ( np.: zakup paliwa do samochodu osobowego wykorzystywanego do celów mieszanych – firmowych i prywatnych pracowników, czyli tylko 50% kwoty VAT można odliczyć; zakup usługi noclegowej lub gastronomicznej – wówczas nabywcy nie przysługuje prawo do odliczenia VAT).

Ponadto wydatek taki można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów.

W świetle powyższego, na każde żądanie klienta sprzedawca powinien umieścić NIP nabywcy na paragonie fiskalnym.

Od 1 stycznia 2020 r. wystawienie dla nabywcy (podatnika podatku VAT) faktury z tytułu sprzedaży zarejestrowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej jest uzależnione od zamieszczenia na paragonie dokumentującym tę sprzedaż jego NIP.

Przy czym, umieszczenie NIP jako obowiązkowego elementu paragonu, na podstawie którego ma zostać wystawiona faktura dotyczy wyłącznie transakcji pomiędzy podmiotami prowadzącymi działalność gospodarczą.

Oznacza to, że w przypadku sprzedaży zarejestrowanej w kasie fiskalnej, sprzedawca wystawi fakturę nabywcy, który posługuje się numerem identyfikującym, tylko w przypadku, gdy ten numer będzie znajdować się na paragonie dokumentującym sprzedaż. W konsekwencji, jeżeli sprzedawca zamieści na paragonie jego NIP, a wartość transakcji nie przekroczy kwoty 450 zł lub 100 euro, to paragon taki można uznać za fakturę uproszczoną.

Jeżeli kupuje jako podatnik i chce otrzymać fakturę VAT musi:

• przy paragonie do kwoty 450 zł brutto (100 euro) – podać swój NIP przed zakończeniem sprzedaży na kasie fiskalnej; otrzyma wtedy fakturę wystawioną w formie uproszczonej (czyli paragon z NIP), traktowaną jak zwykła faktura,
• przy paragonie powyżej kwoty 450 zł brutto (100 euro) – podać swój NIP przed zakończeniem sprzedaży na kasie fiskalnej; na podstawie takiego paragonu z NIP będzie mógł wystąpić do sprzedawcy o wystawienie faktury.

Jeśli klient nie poda NIP do czasu wystawienia paragonu, uznaje się, że kupuje jako konsument. Może wystąpić o wystawienie faktury, jednak sprzedawca wystawi mu fakturę taką, jak dla konsumentów – bez NIP nabywcy. (…)”

Przypomniano również, że powyższej zasady nie stosuje się do sprzedaży zarejestrowanej na kasie fiskalnej przed 1 stycznia 2020 r. W konsekwencji, do paragonu fiskalnego bez NIP, który dokumentuje sprzedaż zarejestrowaną na kasie fiskalnej do 31 grudnia 2019 r., sprzedawca może wystawić fakturę z NIP.

WYŁĄCZENIA

Niezależnie jednak od powyższego, pamiętać należy, że faktury uproszczone – nawet przy kwocie należności nieprzekraczającej 450 zł albo 100 euro – nie mogą być, zgodnie z art. 106e ust. 6 ustawy o VAT, wystawiane w celu udokumentowania:

1) sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju i sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju,

2) sprzedaży, dla której nie jest na fakturze podawany numer za pomocą którego nabywca towarów i usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej, pod którym otrzymał on towary lub usługi,

3) wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów,

4) dostawy towarów i świadczenia usług, których miejscem świadczenia jest terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, a osobą zobowiązaną do zapłaty podatku od wartości dodanej jest nabywca lub usługobiorca i faktura dokumentująca te czynności nie jest wystawiana przez tego nabywcę lub usługobiorcę w imieniu i na rzecz podatnika.

Źródło:
Poradnik VAT nr 2 (506) z dnia 20.01.2020 r.,
Biuletyn informacyjny nr 3 (1046) z 20.01.2020 r.