Jednorazowa amortyzacja w 2020 r.

Opublikowano: 13 maja 2020

Tagi: jednorazowa amortyzacja 2020r.

Składniki majątku o wartości do 10.000 zł

W przypadku gdy wartość początkowa środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej jest równa lub niższa niż 10.000 zł, podatnicy mają do wyboru jedno z trzech rozwiązań:

1) ująć je w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych i amortyzować na ogólnych zasadach (art. 22f ust. 3 updof i art. 16f ust. 3 updop),

2) ująć je w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych i zamortyzować jednorazowo w miesiącu oddania do używania albo w miesiącu następnym (art. 22f ust. 3 updof i art. 16f ust. 3 updop),

3) nie ujmować ich w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych i nie dokonywać od nich odpisów amortyzacyjnych, tylko odnieść wydatki poniesione na ich nabycie w koszty uzyskania przychodów w miesiącu oddania do używania (art. 22d ust. 1 updof i art. 16d ust. 1 updop).

Taki sposób rozliczania wydatków na nabycie składnika majątku trwałego o wartości nieprzekraczającej 10.000 zł może być stosowany przez każdego przedsiębiorcę bez względu na jego status. W przypadku środków trwałych nie ma znaczenia, czy są one nowe czy używane.

Jeżeli wartość początkowa środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej przekracza kwotę 10.000 zł, podatnik ma obowiązek ująć ten składnik majątku w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych i dokonywać odpisów amortyzacyjnych na zasadach wynikających z art. 22h-22m updof i art. 16h-16m updop.

Jednorazowa amortyzacja do 100.000 zł

Każdy podatnik bez względu na wielkość osiąganych przychodów oraz bez względu czy jest rozpoczynającym czy kontynuującym działalność gospodarczą, ma prawo zaliczyć w koszty podatkowe – w ramach jednorazowej amortyzacji – wydatki na nabycie fabrycznie nowych środków trwałych.

Stosownie do art. 22k ust. 14 updof i art. 16k ust. 14 updop, podatnicy mogą dokonywać: jednorazowo odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej nabytych fabrycznie nowych środków trwałych zaliczonych do grupy 3-6 i 8 KŚT w roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym 100.000 zł.

Środki trwałe zaliczone do grupy 3-6 i 8 KŚT to:

• kotły i maszyny energetyczne (3KŚT),
• maszyny, urządzenia i aparaty ogólnego zastosowania (4 KŚT),
• maszyny, urządzenia i aparaty specjalistyczne (5 KŚT),
• urządzenia techniczne  (6 KŚT),
• narzędzia, przyrządy, ruchomości i wyposażenie, gdzie indziej niesklasyfikowane (8 KŚT).

Podatnik może skorzystać z jednorazowej amortyzacji do kwoty 100.000 zł pod warunkiem, że:

• wartość początkowa jednego środka trwałego nabytego w roku podatkowym wynosi co najmniej 10.000 zł, lub
• łączna wartość początkowa co najmniej dwóch środków trwałych nabytych w roku podatkowym wynosi co najmniej 10.000 zł, przy założeniu że wartość początkowa każdego z nich przekracza 3.500 zł.

Jednorazowego odpisu amortyzacyjnego dokonuje się w roku podatkowym, w którym środek trwały został wprowadzony do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, ale nie wcześniej niż w miesiącu, w którym wprowadzono ten środek trwały do ewidencji, lub dokonuje się odpisów amortyzacyjnych w równych ratach co miesiąc albo w równych ratach co kwartał, albo jednorazowo na koniec roku podatkowego. Jeżeli wartość początkowa środka trwałego jest wyższa od jednorazowego odpisu, to w kolejnych latach środek ten podlega amortyzacji na zasadach określonych w art. 22i updof i art. 16i updop (przy zastosowaniu stawek z Wykazu rocznych stawek amortyzacyjnych, które mogą być podwyższone lub obniżone) lub art. 22k ust. 1 updof i art. 16k ust. 1 updop (metodą degresywną).

W przypadku dokonania wpłaty na poczet nabycia fabrycznie nowego środka trwałego, o którym mowa odpowiednio w art. 22k ust. 14 updof i art. 16k ust. 14 updop, którego dostawa zostanie wykonana w następnych okresach sprawozdawczych, podatnicy mogą zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów dokonaną wpłatę do wysokości kwoty 100.000 zł (art. 22 ust. 1s updof i art. 15 ust. 1zd updop). Zaliczkę na poczet nabycia środka trwałego zapłaconą i zaliczoną do kosztów uzyskania przychodów należy uwzględnić w limicie jednorazowego odpisu amortyzacyjnego dokonanego w roku wprowadzenia środka trwałego do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Przykładowo, jeżeli zaliczka została wpłacona i ujęta w kosztach podatkowych w 2020 r., a środek trwały będzie wprowadzony do ewidencji w 2021 r., to wartość tej zaliczki obciąży limit jednorazowej amortyzacji (100.000 zł) dopiero w 2021 r.

Jednorazowa amortyzacja do 50.000 euro

W myśl art. 22k ust. 7 updof i art. 16k ust. 7 updop, podatnicy,

• w roku podatkowym, w którym rozpoczęli działalność gospodarczą, oraz
• mali podatnicy, mogą dokonywać jednorazowo odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych zaliczonych do grupy 3-8 KŚT, z wyłączeniem samochodów osobowych.

Zatem z wykorzystaniem tej metody mogą być amortyzowane środki trwałe zaliczone do grupy 3-6 i 8 KŚT oraz do grupy 7 KŚT – środki transportu, z wyłączeniem samochodów osobowych.

Jednorazowego odpisu amortyzacyjnego dokonuje się w roku podatkowym, w którym środki trwałe zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym równowartości kwoty 50.000 euro łącznej wartości tych odpisów amortyzacyjnych.

Uprawnieni podatnicy mogą dokonywać:

• jednorazowych odpisów amortyzacyjnych nie wcześniej niż w miesiącu, w którym środki trwałe zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, lub
• dokonywać odpisów amortyzacyjnych w równych ratach co miesiąc albo w równych ratach co kwartał, albo jednorazowo na koniec roku podatkowego.

Jeżeli wartość początkowa środka trwałego jest wyższa od jednorazowego odpisu, to w kolejnych latach środek ten podlega amortyzacji na zasadach określonych w art. 22i updof i art. 16i updop (przy zastosowaniu stawek z Wykazu rocznych stawek amortyzacyjnych, które mogą być podwyższone lub obniżone) lub art. 22k ust. 1 updof i art. 16k ust. 1 updop (metodą degresywną).

Suma odpisów amortyzacyjnych, w tym dokonanych w pierwszym roku podatkowym oraz niezaliczonych do kosztów uzyskania przychodów zgodnie z art. 22 ust. 1 updof i art. 16 ust. 1 updop, nie może przekroczyć wartości początkowej tych środków trwałych.

Jednorazowy odpis amortyzacyjny, o którym mowa w art. 22k ust. 7 updof i art. 16k ust. 7 updop stanowi pomoc de minimis udzielaną w zakresie i na zasadach określonych w bezpośrednio obowiązujących aktach prawa wspólnotowego dotyczących pomocy w ramach zasady de minimis.

Jednak nie wszyscy podatnicy rozpoczynający działalność mogą skorzystać z jednorazowego odpisu amortyzacyjnego, o którym mowa w art. 22k ust. 7 updof i art. 16k ust. 7 updop.

• Stosownie do art. 22k ust. 11 updof, do jednorazowej amortyzacji nie ma prawa podatnik rozpoczynający prowadzenie działalności gospodarczej:

• który w roku rozpoczęcia tej działalności, a także w okresie dwóch lat, licząc od końca roku poprzedzającego rok jej rozpoczęcia, prowadził działalność gospodarczą samodzielnie lub jako wspólnik spółki niebędącej osobą prawną,
• jeżeli w roku rozpoczęcia tej działalności, a także w okresie dwóch lat, licząc od końca roku poprzedzającego rok jej rozpoczęcia, małżonek podatnika prowadził działalność gospodarczą samodzielnie lub jako wspólnik spółki niebędącej osobą prawną, a między małżonkami istniała w tym czasie wspólność majątkowa.

W myśl art. 16k ust. 11 updop, do jednorazowej amortyzacji nie mają prawa podatnicy rozpoczynający działalność, którzy zostali utworzeni:

• w wyniku przekształcenia, połączenia lub podziału podatników albo 
• w wyniku przekształcenia spółki niebędącej osobą prawną, albo
• przez osoby fizyczne, które wniosły na poczet kapitału nowo utworzonego podmiotu uprzednio prowadzone przez siebie przedsiębiorstwo albo składniki majątku tego przedsiębiorstwa o wartości przekraczającej łącznie równowartość w złotych kwoty co najmniej 10.000 euro; wartość tych składników oblicza się stosując odpowiednio art. 14 updop.

Źródło: Przegląd Podatku Dochodowego nr 7 (511) z dnia 1.04.2020